CAUCA et CAUCUS

CAUCA et CAUCUS

recentioribus Latinis idem, qui veteribus cyathus, patera nempe, unde bibitur. Ael. Spartian. in Pescenmo Nigro, c. 10. Hic tantae erat severitatis, ut quum milites quosdam in cauco argenteo expeditionis tempore bibere vidisset, iusserit omne argentum -- submoveri. Gloss. Καῦκα, patera: In Epigramm. Graeco Καυκίον, eius enim lemna, εἰς ἔρωτα εν καυχίῳ γεγλυμμένον, In Cupidinem in cauco scalptum. Idem cum bauca et bauco, quâ voce aliquoties, in Vitis Pontificum Anastasius utitur Bibliothecar. etc. Hinc Caucii nummi de quibus infra, it. Caucularii et Cauculatores, pro Incantatoribus, quos Galli hodie Ioveurs de gobelets vocant, in Capitular. Caroli M. Cauculum enim est acetabulum, unde Cauculator ψηφοπαίκτης et praestigiator. Seneca, Ep. 45. Sic ista sine noxa decipiunt, quomodo praestigiatorum acetabula --- in quibus fallacia ipsa delectat. Atque inde ad quemvis oculorum fascinatorem et magum vox translata. Salmas. ad Spartian. cit. loc. Car. vero du Fresne Cauculatores seu Coclearios fuisse ait, qui cauculis seu poculis amatoriis, cibis vel phylacteriis ita mentes quorundam inficiunt, ut in insaniam verti a plerisque iudicentur, dum proprias non sentiunt contumelias, ex L. Wisigoth. l. 3. tit. 4. §. 13. Et certe istiusmodi poculorum meminit Plautus in Truculento, Actu 1. Sc. 1. v. 23.

Si semel amoris poculum accepit mere,

Eaque intra pectus se penetravit potio, etc.

Guichelaers Belgae, Gauckeler Germani dicnnt: Vide eum in Glossario. Vox vero Caucus non Latina, sed Graeca est, et vetustissima. Quidquid enim cavum ac κυμβοειδὲς esset, καῦκον et καύκαλον dixêre, ut idem Salmas. pluribus docet apud Spartian. ubi supra.